1. ಉಪಮೋತ್ಪ್ರೇಕ್ಷ

    ♪ upamōtprēkṣa
      noun
    1. (rhet.) a figure of speech that is a combination of ಉಪಮೆ and ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷೆ.